CUT SF NEVER ENDING 4/4 (Swongwoo X Kuanlin)

CUT

เซบัสเตียนประทับจูบจมพิศลงบนกลีบปากอิ่มแผ่วเบา หลับตาตั้งสมาธิก่อนจะค่อยๆ ดึงไอวิญญาณของคนใต้ร่างออกมาจนหมดลมหายใจ จากนั้นจึงบดเบียดริมฝีปากหยักของตนลงไปบนเรียวปากสีสดนั้นแนบแน่นมากขึ้น ดูดดึงกลีบปากสีเชอรี่เบาๆ เพื่อให้เอ็ดเวิร์ดเผยอปากออกมา จากนั้นจึงคายไอวิญญาณของตนเองเข้าไปผ่านทางจูบลึกซึ้งนั้น

ดวงตากลมโตปรือตาลืมขึ้นมาเมื่อรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไปภายในร่างกายของตัวเอง สิ่งแรกที่เห็นเมื่อเปิดเปลือกตาสีมุกออกมาก็คือประกายตาวาววับที่สื่อความต้องการของคนบนร่างที่ส่งมาอย่างปิดไม่มิด

“เป็นของฉันนะเอ็ด”

เสียงทุ้มพูดจาหวานหูถูกส่งออกมาจากริมฝีปากบางนั้น เอ็ดเวิร์ดไม่ตอบกลับมาด้วยคำพูด แต่กลับใช้เรียวแขนบอบบางโน้มลำคอของคนตรงหน้าลงมาประกบจูบทันที

กลีบปากบางประทับลงไปที่อวัยวะเดียวกันของอีกฝ่าย ลิ้นร้อนไล่ชิมความหวานจากภายนอกอย่างใจเย็น ค่อยๆ ไล่เลียไปตามริมฝีปากสีสวยเป็นเชิงขอนุญาติ เอ็ดเวิร์ดเปิดปากออกมาเล็กน้อยก่อนที่ลิ้นหนาจะแทรกเข้าไปสำรวจภายในอย่างทั่วถึง

ร่างบางเอียงคอปรับองศาเพื่อที่จะได้จูบได้ถนัดและลึกซึ้งยิ่งขึ้น เซบัสเตียนรุกหนักมากขึ้นเมื่อคนใต้ร่างจูบตอบอย่างไร้เดียงสา ลิ้นร้อนไล่ชิมความหวานหอมและช่วงชิงอากาศภายในโพรงปากไปจนหมด จึงยอมผละออกมาให้เอ็ดเวิร์ดได้มีโอกาสหายใจเข้าปอด

ร่างสูงไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า เพราะในขณะที่ยอมให้คนตัวเล็กกักตุนอากาศเอาไว้ก่อนจะเริ่มจูบครั้งต่อไป ก็เปลี่ยนมาซุกไซร้ที่ซอกคอระหงที่ตนชื่นชอบ ใช้จมูกโด่งเป็นสันคลอเคลียไล่ดมกลิ่นกายหอมหวาน ก่อนจะส่งริมฝีปากของตนลงไปขบเม้มสร้างร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้รอยแล้วรอยเล่าจนเอ็ดเวิร์ดครางขึ้นมาเสียอื้ออึง

เซบัสเตียนไล่จูบลงมาเรื่อยๆ เปลี่ยนมาสนใจที่หน้าอกแบนราบ ซุกไซร้อยู่อย่างนั้นไม่ไปไหน คลอเคลียไปมาจนปอยผมของตนละอยู่ที่ลำคอระหงจนคนตัวขาวจั๊กจี้ไปหมด

ฝ่ามือร้อนเริ่มจะอยู่ไม่นิ่งสอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตสีขาว ลูบไล้ไปทั่วร่างบางตั้งแต่ท้องน้อยไปจนถึงแผ่นอก วนเวียนหยอกเย้าอยู่ที่ตุ่มไตสีหวานนั้นจนร่างเล็กบิดเร่าไปด้วยแรงอารมณ์

ร่างหนาเคลื่อนใบหน้าขึ้นไปประกบจูบลึกซึ้งอีกครั้ง สองมือหนาก็ไม่เคยหยุดนิ่ง เริ่มเกะกระดุมเม็ดเล็กที่ปกปิดร่างกายขาวผ่องเอาไว้จนหมด แหวกสาบเสื้อให้ลงมากองไว้ที่ข้อแขน ก่อนที่จะไล่จูบซับไปตามลาดไหล่บาง และหน้าอกแบนราบเปล่าเปลือยที่กระเพื่อมขึ้นลงเพราะกำลังจะขาดอากาศหายใจอีกครั้ง

กลีบปากหยักไล่จูบลงมาเรื่อยๆ จนถึงท้องน้อย วนเวียนอยู่อย่างนั้น จนเอ็ดเวิร์ดหดตัวเกร็งด้วยความเสียวซ่าน ฝ่ามือลูบไล้ลงมาตามผิวเนื้อร้อนผ่าว ออกแรงบีบคลึงเอวคอดเบาๆ ก็ขึ้นสี

จากนั้นมือหนาที่วุ่นวายกับร่างกายไม่หยุดก็เปลี่ยนมาที่ยุ่งขอบกางเกงสแลคสีดำของคนใต้ร่างแทน ปัดป่ายไปมาตามเนื้อผ้าบางผ่านจุดอ่อนไหวที่เริ่มจะแข็งขืน ก่อนจะปลดกระดุมรูดซิปและดึงกางเกงตัวยาวลงมา จนผิวกายสีน้ำนมที่ขาวไปทั้งตัวปรากฏออกมาให้เห็น

ท่านเคาท์แวมไพร์จ้องมองร่างกายเปล่าเปลือยนั้นด้วยสายตาสุดแสนเสน่หาไม่ปิดบังความรู้สึกแม้เพียงซักนิด จนร่างบางที่นอนหอบหายใจถี่เขินอาย บิดกายปกปิดจุดอ่อนไหวของตัวเองเอาไว้ แต่ก็ถูกฝ่ามือหนาดึงรั้งเอาไว้ด้วยแรงที่มากกว่า

ร่างสูงปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตและกางเกงตัวยาวของตัวเองออกบ้าง เมื่อความคับแน่นที่อยู่กึ่งกลางลำตัวเริ่มจะประท้วงอยากออกมาทักทายคนตัวขาวเต็มที่

ปากหยับจูบซับไปตามต้นขาขาว ค่อยๆ เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้จุดอ่อนไหวมากขึ้นจนร่างบางครางอือด้วยความเสียวซ่าน ฝ่ามือร้อนรูดรั้งแก่นกายเล็กที่ตั้งชูชันด้วยแรงอารมณ์อย่างเชื่องช้า เอ็ดเวิร์ดยกสะโพกบิดเร่าร่างกายด้วยความทรมานเพราะสัมผัสที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน

เซบัสเตียนยกยิ้มเจ้าเล่ขึ้นมาเมื่อเห็นอากัปกริยาของร่างบาง จากนั้นจึงขยับข้อมือด้วยความรวดเร็วยิ่งขึ้นไม่พักจนคนตัวเล็กมองเห็นสวรรค์ฝั่งฝันอยู่รำไรก็หยุดมือเสียดื้อๆ

“ฮื่อออ คุณเซบ”

ร่างหนาขยับร่างกายขึ้นไปบดเบียดทาบทับร่างบางทันที มอบจูบหนักๆ มอมเมาคนใต้ร่างอีกครั้งให้เผลอตัว ฝ่ามือหนาบีบเค้นสะโพกกลมอย่างมันมือ ลูบไล้ไปตามต้นขาอ่อน จากนั้นจึงส่งก้านนิ้วเรียวยาวเข้าไปในช่องทางด้านหลังโดยที่คนตัวเล็กไม่ทันตั้งตัว

เอ็ดเวิร์ดครางฮือ เพราะความคับแน่นที่ช่วงล่าง ร่างหนาดึงความสนใจร่างบางด้วยการเปลี่ยนมาซุกไซร้ที่ซอกคอขาว ใช้ลิ้นร้อนไล่เลียที่ใบหู ขบเม้มเบาๆ จนขนท้ายทอยของคนตัวเล็กลุกซุ่ ในขณะที่นิ้วเรียวก็ยังขยับเข้าออกเร็วๆ โดยเพิ่มจำนวนนิ้วมือขึ้นตอนไหนก็ไม่รู้

จากความอึดอันในตอนแรกกลับกลายเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน จากที่กระถดตัวหนีในคราแรกก็เปลี่ยนเป็นแอ่นสะโพกรับเรียวนิ้วที่เข้ามาภายในตัวแทน

เมื่อแน่ใจว่าคนใต้ร่างพร้อมแล้วร่างสูงก็ผละออกมา จัดการชักดึงรูดรั้งแท่งร้อนของตนเองสองสามครั้ง ในขณะนั้นก็เสตามองใบหน้าหวานที่กำลังช้อนดวงตาหวานเยิ้มที่เต็มไปด้วยความต้องการส่งกลับมาให้ สติของเซบัสเตียนก็ขาดผึง

ร่างหนายกเรียวขาขาวตั้งชันขึ้นมาก่อนจะแทรกกายลงไปจนแนบชิด จ่อแท่งร้อนไปที่ช่องทางสีสวยก่อนจะค่อยๆ ดันเข้าไปจนสุด

เอ็ดเวิร์ดกัดริมฝีปากล่างกลั้นเสียงร้องเอาไว้ หางตามีน้ำตารื้นขึ้นมาเพราะความเจ็บปวด เซบัสเตียนเห็นดังนั้นก็ก้มลงไปประทับจูบซับน้ำตาเบาๆ เป็นการปลอบโยน เปลี่ยนมาจุมพิตที่ริมฝีปากอิ่มบวมเจ่ออีกครั้งเพื่อให้คนตัวเล็กผ่อนคลาย

เมื่อคนตัวขาวเริ่มคุ้นชิน ช่องทางด้างล่างก็ขมิบตอนรัดแท่งร้อนของร่างสูงจนแทบทนไม่ไหว เซบัสเตียนค่อยๆ ขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ทว่าหนักแน่นเน้นทุกจุดเสียจนร่างบางแทบขาดใจ

แม้จะเจ็บปวด แต่ก็แสนมีสุขสมนเอ็ดเวิร์ดที่จิกผ้าปูที่นอนแน่นในตอนแรก เปลี่ยนมาคล้องคอคนบนร่างแทน สะโพกกลมเริ่มขยับสวนกลับไปบ้าง เซบัสเซียนเห็นดังนั้นอารมณ์ก็เริ่มคุกกรุ่นมากขึ้น สอบเอวด้วยจังหวะที่เร็วมากขึ้นจนร่างเล็กสั่นคลอน

เสียงครางกระเส่าของคนตัวขาว บวกกับสายตาหยาดเยิ้มที่แววตาร้องขอของคนใต้ร่างยิ่งปลุกสัญชาตญาณดิบในตัวของแวมไพร์หนุ่มมากขึ้น

มือหนายกขาเรียวของร่างบางมาเกี่ยวเอวสอบของตนเอาไว้ กดตัวตนเข้าไปแนบแน่นยิ่งขึ้น

ก้มลงไปกดจูบลงบนหน้าผากชื้นเหงื่อ และริมฝีปากบวมเจ่อสีเลือด ก่อนจะสอดแทรกแก่นกายเข้าไปลึกสุด ร่างกายของทั้งคู่ขยับเข้าออกเป็นจังหวะเดียวกัน ครั้งแล้วครั้งเล่าที่แนบชิดกัน ร่างหนาเร่งจังหวะให้เร็วมากขึ้นในช่วงสุดท้ายของห้วงอารมณ์

พร้อมๆ กันที่ทั้งสองปลดปล่อยความเร่าร้อนและความสุขออกมาจนเปรอะเปื้อนเต็มหน้าท้องและที่นอนนุ่ม

เซบัสเตียนล้มตัวลงนอนบนที่ว่างข้างๆ คนตัวขาวทันทีด้วยความอ่อนแรง เอ็ดเวิร์ดเองที่ผ่านกิจกรรมอันหนักหน่วงมาก็ไม่ต่าง ร่างหนาคว้าเอวบางเข้ามาแนบชิดกัน ก่อนจะกดจูบลงไปซ้ำๆ บนริมฝีปากช้ำเลือด

ร่างบางยิ้มเผล่จูบตอบที่ปลายคางบางๆ ก่อนจะซุกตัวเองไว้ในอ้อมกอดอุ่นของคนตรงหน้า แต่ก่อนที่เอ็ดเวิร์ดจะผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย เซบัสเตียนก็เอ่ยขึ้นมาเสียงแผ่วเบาทว่าชัดเจนที่ข้างใบหู

“ฉันรักนายนะเอ็ด”

“อื้อ ผมก็รักคุณครับคุณเซบ”



ยังไม่จบนะคะ มีต่อใน Dek-d ตามไปอ่านต่อกันน้าาา